Jeden

ROZDZIAŁ 1
-Suz! Suz, wstawaj!- krzyknęła zniecierpliwiona mama z kuchni.
- Jejciu, mamo! jest dziewiąta rano, mamy przecież cale wakacje!- odpowiedziałam.
~~Moja rodzina jest strasznie ułożona i chce być idealna. Nawet zaplanowali mi cale wakacje, abym przypadkiem się nie nudziła~~
-Dobrze. W takim razie my z tatą i bratem już wychodzimy. Będziemy na plaży, znajdziesz nas.
~~ Odetchnęłam, że nie muszę się nigdzie spieszyć i mogę spokojnie wziąć prysznic. Ohh...te wakacje zapowiadają się cudownie, zadzwonię do Nat~~
-Hejka Natalie.- powiedziałam, dziwiąc się, że odebrała telefon o tej porze.
-Dzień Dobry Suzie. Stalo się coś, że dzwonisz tak wcześnie?- odpowiedziała przyjaciółka.
-Nie, wszystko dobrze. To znaczy... słyszałam o imprezie na plaży wieczorem. Co myślisz, abyśmy się na nią wybrały?-spytałam.
-Jasne, chętnie wyjdę! Przyjdziesz do mnie wieczorem, to się przyszykujemy?- krzyknęła zadowolona Nat.- W końcu spędzimy razem czas, bo ostatnio coś nam nie wychodzi.
-Dobra, wpadnę o dziewiętnastej. Do zobaczenia!- odpowiedziałam szykując się do kąpieli.
-Papa, trzymaj się- powiedziała przyjaciółka rozłączając się.
~~ Powoli się rozebrałam i weszłam pod prysznic. Strugi chłodnej wody powoli obmywały moje długie, czarne włosy, a muzyka budzika lecąca z pokoju przypomniała mi, że spędziłam dużo czasu na rozmowie z przyjaciółka i powinnam się trochę pospieszyć. Szybko włożyłam ręcznik na włosy, po czym ubrałam jasnoróżową koszulkę na ramiączkach i dżinsowe spodenki.~~
-Suz, wyglądasz całkiem nieźle!- pomyślałam
~~ spięłam włosy w kucyk, wzięłam telefon i wyszłam z pensjonatu. idąc przez plażę zobaczyłam grupkę czterech, czy pięciu chłopaków grających w siatkówkę plażową. Wyglądali świetnie, a szczególnie jeden, Opalony, wysoki blondyn z dłuższymi, uniesionymi włosami. Zauważyłam na sobie jego wzrok. Zamarłam. Jak taki chłopak, jak on, może patrzeć na taka dziewczynę, jak ja? Jego uśmiech był cudowny. W ułamku sekundy zorientowałam się, że odchodzi od grupy i idzie w moja stronę.~~
-Hejka, my się chyba jeszcze nie znamy. Jestem Dylan, miło mi.
~~Przez chwilę nie wiedziałam, czy on żartuję albo to głupi zakład, czy on tak na serio.~~
-Cześć, jestem Suzie. Miło poznać, nie jestem stąd, więc raczej nie mieliśmy okazji.- odpowiedziałam zaskoczona. Miał śliczny uśmiech.
-Idziesz może na tę imprezę, która szykuje się wieczorem na plaży? Na ile tak w ogóle przyjechałaś?- spytał nieśmiało chłopak.
-Tak, mam zamiar iść na tę imprezę z przyjaciółką. Wyjeżdżam, kiedy będę chciała, mamy tu wynajęte pokoje.- powiedziałam chcąc skończyć rozmowę, ponieważ rodzice już się pewnie niepokoją.
-No to wspaniale!- odpowiedział.- Będziemy mogli się lepiej poznać. Oczywiście, jeśli chcesz.
~~ Uśmiechnął się. Nie wiedziałam co odpowiedzieć. W jednej chwili odebrało mi mowę. Wiedziałam, że nie mogę się w to wciągnąć, a wakacyjna, szalona miłość to coś, czego nie chcę przeżyć.~~
~~Jejciu. Suz, ty idiotko, własnie rozmawia z tobą mega przystojny chłopak, a ty co?- pomyślałam.~~
-Jasne, że chcę-powiedziałam.- dlaczego nie?- dokończyłam niepewnie.
-To co? O dwudziestej w tym samym miejscu? Będę z kolegą. Tam stoi.
* wskazał palcem na kolegę*
~~Tak na oko: metr osiemdziesiąt, brunet, a oczy błękitne jak ocean. Również przystojny, ale nie tak, jak on~~
-Dobrze, więc... do zobaczenia Dylan!
-Do zobaczenia Suzie! Nie zapomnij!- krzyknął, po czym obrócił się i pobiegł do swoich kolegów.
~~Z oddali zobaczyłam parawan rodziców, z resztą... trudno nie zauważyć różowego parawanu w kolorowe owieczki. Jest koszmarny.~~
-Cześć wszystkim, trochę czasu mi zeszło, przepraszam!- powiedziałam uśmiechnięta.
-Hej słoneczko, martwiliśmy się, ale dobrze, że już jesteś. Zostajesz z nami, czy idziesz bawić się z bratem w wodzie?- spytali rodzice
-Zostanę na chwilę, chcę pogadać. Mamo... czy mogłabym iść wieczorem z Natalie na imprezę plażową?- spytałam niepewnie
-Suzanno, masz szesnaście lat, wiesz, co możesz, a czego nie możesz, prawda? Ufamy wam, idźcie, miłej zabawy, tylko wróćcie przed północą!- powiedział spokojnie tata spoglądając na mamę, która kiwała twierdząco głową.
-Dzięki, dzięki, dzięki! Kocham was, jesteście wspaniali, w takim razie ja idę do Natalie pomóc jej w sprzątaniu.- krzyknęłam
-Dobrze, kochanie. My ciebie też. Pozdrów od nas Nat, niech kiedyś do nas wpadnie.- powiedzieli rodzice i wrócili do opalania.